Nagmisa ako sa children's mass kahapon. Naghomily ako about San Lorenzo Ruiz. Sabi kung tunay kayong mga Kristiyano dapat kapag tinanong kayo ano ang gusto nyong maging paglaki dapat ang sagot natin, "Gusto ko pong maging Santo!"
Kaya bilang pasimula sa homily ko tinanong ko sila, "Ano ang gusto nyong maging paglaki nyo?" Sabi ko, sino gustong maging titser taas ang kamay. Kakaunti lang ang nagtaas ng kamay. Sino gustong maging doctor? Kakaunti lang din. Sino gustong maging nurse? Medyo marami-rami. Sino gustong maging piloto? astronaut? abogado? Lahat kakaunti ang nagtataas ng kamay? Kaya tinanong ko sila: ano gusto nyong maging paglaki nyo? At sabay-sabay nilang isinigaw, "ARTISTA!!!"
Wala namang masama sa pag-aartista, pero iniisip ko iba na talaga ang panahon ngayon kasi nung bata ako, ni hindi ko naisip kahit ng mga kaibigan ko at kaklase ko na mag-artista. Pinapakita lang sa atin ang kapangyarihan ng media, lalu na ng TV. Kung noon mag-aartista ka kasi may talent ka. Ngayon mag-aartista ka kasi kikita ka, kaya pipilitin mong magkatalent.
My gut tells me that this is not good. How so? Im not sure yet. I don't have the confidence and the vocabulary yet to articulate the meaning and consequences of such a mindset. Basta, I don't feel comfortable with the response of the children in my mass yesterday. I hope I am wrong...
This is the firs time I took a picture of a celebrity; Jomari Yllana during the Pahiyas Festival 2008 in Lucban, Quezon Province.
