Coming to Church

Why do we go to the marketplace?

Business people and vendors go there to sell, to gain profit, to earn. Buyers go there get what they want or what they need. Basically, we go there to have something for ourselves.

Oftentimes, this disposition we bring with us to Church. We come to church asking ourselves what are we to gain by going there; what are we going to have in return. We come to church and wonder if what we want will be given. We come to church because we want to have.

If this is the only motivation we have in coming to church, then, we make the church a marketplace.

Even without the animals being sold; even without money changers, if the only motivation we can find in our hearts every time we go to church is to get, to receive, to gain, or to have, then, we make the church a marketplace.

And the exhortation of Jesus in the Gospel today is clear: Stop making my Father’s house into a marketplace. Stop going to church thinking only of yourselves. Stop going to church thinking only what you will get in return. How about coming to church in gratitude? In thanksgiving? Thanking the Lord for his blessings and graces, for his faithfulness, for his mercy, for family and friends, for challenges and trials that make us strong. How about coming to church ready to offer ourselves to God? Ready to offer our time, our talent, our treasure.

It is not bad to ask God what we want or what we need. But a true Christian does not end there. Or better yet, a true Christian does not start there. A true Christian starts with gratitude and the generosity before the Lord.

We do not come to church because we need something from God. We come to church because we need God, for He provides for our needs.

We do not come to church because we want something from the Lord. We come to church because we want the Lord, because in Him, there is nothing we shall want.

We do not come to church to have something from God. We come to church to be with God, for to be with Him is have everything.

We ask the Lord to grant us a heart full of gratitude and generosity. Because when we enter the church with gratitude and generosity first and foremost, then, we enter, not a marketplace, but the Father’s house.

NAG-AALAB AT NAGNININGAS

“Naparito ako upang magdala ng apoy sa lupa – at sana’y napagningas na ito!” Ang pagdating daw po ng Anak ng Diyos dito sa lupa ay katulad ng pagdating ng apoy. At tungkulin po nating mga nananlig kay Kristong anak ng Diyos na papagningaisin ang apoy na ito, na papa-alabin ang apoy na ito.

Ano ang pagkakaiba ng pananampalatayang ordinaryo lamang at ng pananampalatayang nag-aalab? Sa pagsisimba halimbawa, ang hinihingi ng batas ng simbahan ay magsimba kung araw ng linggo, sa makatuwid isang beses sa isang linggo. Para sa ordinaryong pananampalataya sapat na ang magsimba ng isang beses sa isang linggo, ang magsimba kung araw ng Linggo. Pero sa pananampalatayang nag-aalab hindi kuntento ang minsanang pagsisismba sa isang linggo, magsisikap makapagsimba araw-araw hangga’t maari. Ang pananampalatayang nag-aalab ay nagbibigay ng higit sa hinihingi ng batas.

Sa pagtulong sa nangangailangan halimbawa, ang hinihingi ng ebanghelyo ay isang basong tubig para sa nauuhaw at pagkain para sa nagugutom. Para sa ordinaryong pananampalataya sapat nang ibigay ang hinihingi ng batas, isang basong tubig at pagkain. Ngunit para sa pananampalatayang nag-aalab pagkatapos ibigay ang hinihingi ng batas, naghahanap pa ng paraan kung paano makakatulong para hindi lamang pawiin ang uhaw o gutom, kundi maiangat ang dignidad ng mga dukha at mamuhay sa kaginhawan bilang mga tunay na anak ng Diyos. Ang pananampalatayang nag-aalab ay tumutulong higit pa sa kailangan.

Ano ang meron ang pananampalatayang nag-aalab na wala ang ordinaryong pananampalataya? Ang pagiging masigasig sa pagsunod kay Kristo. Hindi kuntento sa pagbibigay ayon sa hinihingi ng batas, bagkus nagbibigay ng higit pa sa hinihingi. Hindi kuntento sa pagtulong ayon sa kailangan, bagkus tumutulong ng higit pa sa kailangan.

Wala pong masama kung ang pananampalataya natin ay ordinaryo, tulad ng marami. Pero mas mabuti kung ang pananampalataya natin ay nag-aalab, parang apoy na nagniningas; masigasig na sumusnod sa halimbawa ni Kristo – tumulong ng higit sa kailangan, nagbigay ng higit sa hinihingi. Amen.