30th Sunday, Ordinary Time
Sa ebanghelyo ngayong Linggo, narinig natin ang kuwento ni Bartimeo, isang bulag at kung ano ang ginawa ni Hesus upang siya ay makakitang muli at sumunod sa Panginoon. Hindi naman tayo bulag, pero tulad ni Bartimeo meron tayong hindi nakikita na dapat sana ay ating makita.
Kung meron isang mahalagang bagay na ginawa ang bagyong “Ondoy” sa ating lahat, ito ay ang ipakita sa atin ang hindi natin nakikita. Magbibigay ako ng tatlong halimbawa. Una, ipinakita sa atin ni “Ondoy” na ang puno hindi lang kinukuhanan ng bunga o ng kahoy. Ang puno humahawak din sa lupa. Kaya daw putik at hindi lamang tubig ang umagos sa Marikina, sa Pasig, sa Cainta, sa iba pang lugar ay dahil wala nang mga punong humahawak sa lupa kaya dinala ng tubig baha. Pangalawa, ipinakita sa atin ni “Ondoy” na ang basurang hindi natin itinapon ng maayos ay babalik din sa atin. Kaya daw hindi kaagad humupa ang baha dahil hinaharangan ng mga basura ang dapat sana’y pagdadaluyan nito. Pangatlo, ipinakita sa atin ni “Ondoy” na kapag hindi maasaahan ang mga namumuno sa ating gobyerno hindi magagastusan ang dapat na gastusan. Kaya daw kulang ang mga gamit sa pag-rescue kasi imbes na ipinambili, ibinulsa ang pera.
Narinig na natin ito. Alam na natin ito, pero hindi natin pinansin. Hindi naman tayo bulag pero marami ang nagbubulag-bulagan. Marami sa atin, kung hindi dumating si “Ondoy” hindi magigising sa katotohanan na may problema tayo sa kapaligiran, sa basura, at sa mga namumuno sa atin. At dahil kay “Ondoy” nakita natin na mahalaga ang magtanim ng puno, mahalaga ang maayos na pagtatapon ng basura, at mahalaga na iboto natin ang mga tamang politiko.
We are not blind. We just choose not to see. We choose not to see that we have a problem with our environment, with our wastes and with the kind of leaders we elect in government. After “Ondoy” and we still choose not to see, then, we are worse than blind.
Kung hindi tayo kikilos at gagawa ng paraan, mas masahol pa tayo kay Bartimeo. Mas masahol pa tayo sa bulag. Si Bartimeo nung makakita, tumayo at sumunod kay Hesus. Siya ay kumilos. Pagkatapos ipakita ni “Ondoy” ang dapat nating makita, ang hamon sa atin ay tumayo at kumilos. Ang hamon sa atin ay gumawa ng paraan. Huwag sana tayong manatiling bulag.
Saturday, October 24, 2009
Saturday, October 10, 2009
Tunay na Kayamanan
28th Sunday, Ordinary Time
Isang lalaki ang patakbong lumapit kay Hesus at lumuhod sa harap niya. Mabuti ang kanyang hangarin sapagkat hinahanap ng lalaki ang dapat gawin upang magkamit ng buhay na walang hanggan. Matuwid ang kanyang buhay sapagkat tinututupd niya ng mga utos ng Diyos. Subalit, sabi ni Hesus mayroong isang kulang – ang ipagbili ang kanyang mga ari-arian at ipamigay sa mga dukha ang pinagbilhan. Namanglaw ang lalaki. Malungkot na umalis. Dahil marami siyang ari-arian. Dahil siya ay napakayaman.
Hindi po masama ang kayamanan. Hindi po masama ang magkaroon ng ari-arian. Ang masama ay ang mabulag tayo sa kayamanan at ari-arian at hindi na natin makit ang isang kayamanang mas totoo, mas mahalaga – ang kayamanan ng paghahari ng Diyos. Kaharap na ng lalaki si Hesus, pero hindi niya kayang ipagpalit ang kanyang ari-arian para kay Hesus. Hindi niya kayang iwan ang kanyang kayaman para kay Hesus. Bulag na ang lalaki sa tunay na kayamanan.
Meron po kaming maliit na bukid sa Bulacan. Hindi po namin natatamnan kaya tinamnan ni Mang Val. Si Mang Val ay kapitbahay namin sa bukid. Siya ang nagpaararo. Siya ang bumili ng mga punla. Siya ang nagpatanim. Siya ang nagpatubig. Nitong nakaraang bagyo, binaha po ang bukid. Hindi agad na wala ang tubig (may kaunti pa ngang tubig hanggang ngayon), kaya nababad ang mga panananim. Hindi na mapapakinabangan. Nung umuwi ako nung isang Linggo, binisa ulit ni Mang Val ang bukid. Sabi ko, “Pano na yan?” Sabi niya, “Father, ganun talaga.” Sabi ko, “Ano na po ang gagawin ninyo?” Sagot sa akin,”Eh di magtatanim ulit. Magsisimula ulit. May awa ang Diyos sa susunod aani din tayo.” Maiintindihan ko po siya kung maiinis, kung magagalit, kung maghahanap ng masisisi. Pero iba si Mang Val. Nawalan man ng panananim, nawalan man ng ari-arian... hindi namanglaw, bagkus, ang naghari ay pag-asa sa awa ng Diyos; pag-asa sa isang bagong simula, sa isang bagong pagsibol.
Hindi masama ang kayamanan, pero nasa atin ba ang tunay na kayamanan? Hindi masama ang magkaroon ng ari-arian, pero sino ang nagmamay-ari ng ating puso? Salat ka man sa kayamanan at ari-arian, kung nasa iyo ang paghahari ng Diyos, ikaw na ang pinakamayaman! Amen.
Isang lalaki ang patakbong lumapit kay Hesus at lumuhod sa harap niya. Mabuti ang kanyang hangarin sapagkat hinahanap ng lalaki ang dapat gawin upang magkamit ng buhay na walang hanggan. Matuwid ang kanyang buhay sapagkat tinututupd niya ng mga utos ng Diyos. Subalit, sabi ni Hesus mayroong isang kulang – ang ipagbili ang kanyang mga ari-arian at ipamigay sa mga dukha ang pinagbilhan. Namanglaw ang lalaki. Malungkot na umalis. Dahil marami siyang ari-arian. Dahil siya ay napakayaman.
Hindi po masama ang kayamanan. Hindi po masama ang magkaroon ng ari-arian. Ang masama ay ang mabulag tayo sa kayamanan at ari-arian at hindi na natin makit ang isang kayamanang mas totoo, mas mahalaga – ang kayamanan ng paghahari ng Diyos. Kaharap na ng lalaki si Hesus, pero hindi niya kayang ipagpalit ang kanyang ari-arian para kay Hesus. Hindi niya kayang iwan ang kanyang kayaman para kay Hesus. Bulag na ang lalaki sa tunay na kayamanan.
Meron po kaming maliit na bukid sa Bulacan. Hindi po namin natatamnan kaya tinamnan ni Mang Val. Si Mang Val ay kapitbahay namin sa bukid. Siya ang nagpaararo. Siya ang bumili ng mga punla. Siya ang nagpatanim. Siya ang nagpatubig. Nitong nakaraang bagyo, binaha po ang bukid. Hindi agad na wala ang tubig (may kaunti pa ngang tubig hanggang ngayon), kaya nababad ang mga panananim. Hindi na mapapakinabangan. Nung umuwi ako nung isang Linggo, binisa ulit ni Mang Val ang bukid. Sabi ko, “Pano na yan?” Sabi niya, “Father, ganun talaga.” Sabi ko, “Ano na po ang gagawin ninyo?” Sagot sa akin,”Eh di magtatanim ulit. Magsisimula ulit. May awa ang Diyos sa susunod aani din tayo.” Maiintindihan ko po siya kung maiinis, kung magagalit, kung maghahanap ng masisisi. Pero iba si Mang Val. Nawalan man ng panananim, nawalan man ng ari-arian... hindi namanglaw, bagkus, ang naghari ay pag-asa sa awa ng Diyos; pag-asa sa isang bagong simula, sa isang bagong pagsibol.
Hindi masama ang kayamanan, pero nasa atin ba ang tunay na kayamanan? Hindi masama ang magkaroon ng ari-arian, pero sino ang nagmamay-ari ng ating puso? Salat ka man sa kayamanan at ari-arian, kung nasa iyo ang paghahari ng Diyos, ikaw na ang pinakamayaman! Amen.
Subscribe to:
Posts (Atom)