sa bawat hakbang ng mga paang
ang sakit hanggang talampakan
bakit kailangang sumabak sa lakaran?
sa bawat kirot ng kalamnang
kanina pa tinitiis
bakit ‘di na lang sumakay ng jeep?
sa bawat pagdausdus
sa batuhan at putik
bakit ‘di na lang kaya bumalik?
sa bawat tulo ng pawis
sa mata, dala ay hapdi
bakit walang dalang ginhawa ang lamig?
sa bawat paglikong
‘di na yata matatapos
bakit nagtitiis sa hiningang kapos
sa bawat hibla ng katawang nagpupumilit
tama na, hinto na, pagod na
bakit tatayo pa rin, at tumutuloy pa?
aaaaah, heto na ang hinihintay
animu’y langit na liblib
bundok na hinagdang bukid
matarik mang gilid ng bundok
tinubigan, pinatag, pinantay,
tinamnan ng kayamanang palay
sa lamig ng malinis na hangin
hingal, ngawit, kahit na tapilok
hihipan papalayo sa kabila ng bundok
sa katahimikang nilalaro ng kuliglig
nanunuot sa damdamin at loob
papayapa kahit ang may reklamong bugnot
lakad na isang oras at kalahati
maliit lang na bayad
para masulyap ang kahanga-hangang Batad
