Pusong Nagdusa, Nagdurugo at Sugatan [Sacred Heart]

Dumalaw ako sa ospital kanina. Maysakit si Doc Romy Ignacio, ang coordinating council president ng parokya. Doctor siya sa kidney. Ang sakit niya? Kidney. Mataas ang kanyang createnin. Inoobserbahan kung bababa. Kapag hindi bumaba hanggang bukas, dialysis na.

Habang nagkukuwntuhan kami kanina sabi niya, "Father, masakit pala yung mga pinapagawa ko sa mga pasyente ko." Ilang beses daw siyang kinuhanan ng dugo, at talaga daw masakit. Nagrereklamo na siya. Kapag nakalabas daw siya ng ospital, mas magiging maunawain na siya sa kanyang mga pasyente. Mas magiging sensitive. Sabi ko na naman, compassionate ang tawag dun.

Palagay ko ito ang ibig sabihin ng pagdiriwang ng pagdiriwang ng kapistahan ng Sacred Heart of Jesus. Hindi masusukat ang awa sa atin ng Panginoon, nag-uumapawa ng pangunawa sa atin ng Diyos, walang hanggan ang pagpapatawad sa atin ng Panginoon, kasi, alam niya ang hirap natin. Alam niya ang bigat ng kasalanan. Alam niya ang sugat ng pagiging mahina.

The image of our celebration today is a heart that is wounded, bleeding and has a crown of thorns. But this image brings us compassion. We are forgiven. We are loved. We are given mercy, because our God is a compassionate God. He knows our pains, and he embraces us.

Naiintindihan ng Panginoon ang ating kalagayan, kaya nga siya sumasaatin, hindi para parusahan o bantayan, kundi para tulungan at gabayan. Sabi nga ng ebanghelyo ngayon, "Come to me those who labor and are heavy burndened, and I will give you rest."

Kung sa nanliligaw ang tanda ng pagsinta ay tsokolate at rosas, sa Diyos ang tanda ng pagmamahal ay isang pusong tulad ng sa atin, nagdusa, nagdurugo at sugatan.

Siguradong may Gantimpala!

Jesus said, "Amen, I say to you, there is no one who has given up house or brothers or sisters or mother or father or lands for my sake and for the sake of the gospel who will not recieve a hunderd times more now in this present age."

Wala daw nagsakripisyo para sa Panginoon na hindi tatanggap ng makasandaang beses na pagpapala. Samakatuwid, siguradong may darating na gantimpala! Pero kung anung klaseng gantimpala, kailan ibibigay at sa paanong paraan, hindi sinasabi. Samakatuwid, magtiwala sa kabutihang loob ng Diyos at sa kanyang katapatan sa kanyang pangako!

Siguradong may gantimapala. Kaya yung gantimpala huwag na nating problemahin yun. Ang problemahin na lang natin kung tunay ang ating pagsasakripisyo!

CORPUS CHRISTI laban sa Krisis ng Pagkamakasarili

Noong nakaraang buwan, siguro, napanood niyo sa TV ang Transfi; ang pagkahaba-habang pila ng mga bumibili ng NFA rice. Nabalita kami sa lahat ng channel, kapuso man o kapamilya. Pero bago pa man kami ma-TV halos isang taun nang nagtitinda ng NFA rice ang parokya, pero kakaunti ang bumibili. Mukhang dumami lang yata ang bumibili nung mabalitaan na may media.

May mga nagsasabi na wala naman tayong crisis sa supply ng bigas. Hindi namand daw supply ng bigas ang problema. Ang problema daw ay ang distribution ng supply ng bigas. Sapat ang bigas para sa lahat, pero hindi maayos ang distribution kaya nagkukulang. Marami ang nagtatago ng bigays, marahil dahil gustong mas malaki ang kita, o dahil natatakot maubusan. Hindi maayos ang pagbabahagi ng bigas.

Ngayon ay kapitahan ng Corpus Christi o ang kapistahan ng katawan at dugo ng ating Panginoon; ang katawan at dugo na ibinabahagi sa atin sa tuwing magdiriwang tayo ng misa. Kung merong mahalaga aral ang pagdiriwang ngayon na kailangan na kailangan nating matutunan ay ang aral ng pagbibigay at pagbabahagi. Sa bawat Eukarsitiya na pinagdiriwang natin, patuloy na ibinibigay ni Jesus ang kanyang sarili para sa ating kaligtasan, patuloy niyang ibinabahagi ang kanyang katawan para maging tinapay ng buhay.

Hindi ako naniniwala na may krisis tayo sa supply ng bigas. Pero ang krisis na kinahaharap natin ay ang krisis ng pagiging makasarili, maramot at sakim. Marami ang ayaw magbigay. Marami ang ayaw magbahagi.

Pagdating ng komunyon tatanggapin na naman natin si Jesus, ibibigay na naman ni Jesus ang kanyang sarili, ibabahagi na naman ni Jesus ang kanyang katawan. At tayo ay tatanggap. Tayo handa ba tayong magbigay? Pagkatapos nating magsimba, handa ba tayong mgabigay? Paglabas natin ng simbahan, handa ba tayong magbahagi sa mga nangangailangan?

HIndi puedeng tanggap lang tayo ng tanggap. Hindi puedeng hingi lang tayo ng hingi. Kung paano ibinibigay at ibinabahagi ni Jesus ang kanyang sarili para maging pagkain ng buhay sa tuwing tayo'y magsisimba, bawat isa sa atin ay tinatawag ng magbigay sa nangangailangan at magbahagi kahit ng ating mga sarili.

Gusto ko lang magyabang [ulit!]

Aba! Napapadalas na yata ang pagyayabang ko ah... Hindi kaya nagiging mayabang na nga talaga ako... hehehe... Pramis last na to! hehehe...

After defending successfully my thesis, the dean approached me and asked when I can come back so that we can talk. Talk about what?, I told her. About her text, she said. What text? I pretended not to remember immediately. A couple of days back, the dean texted me if I can be part of the faculty of the graduate school of Liturgy in San Beda, to teach sacrament of Reconcilliation. Wow! Ako? Magtuturo? Graduate School of Liturgy? Professor? Kaya ko ba yun? Gusto ko ba yun? [sa totoo gustung gusto ko, pa-humble effect lang]. Mga kasama ko sa faculty? Fr. Anscar [of course], Msgr, Moi Andrade, Msgr. Andy Valera, Fr. Genie Diwa, Fr. Gil Hernandes, at kung sinu-sino pang experto sa liturhiya.

Gusto ko pero natatakot ako. Baka mapahiya ako. Baka hindi ko kaya. Baka masyado lang mataas ang expectation nila sa akin. Baka wala akong oras. Baka walang matutunan ang mga estudyante ko. Baka mas magaling pa sila sa akin. Baka ganyan... Baka ganito... Baka pagsisisihan ko paghindi ko sinubukan?

At present, I am inclined to accept, but final decision will be made after the dean and I talked, Sabi ko sa June na ako magpapakita. Enjoy ko muna sandali ang pagsasarado ng isang yugto sa aking academic life. Bow!

We Multiply

The doctrine of the Most Holy Trinity states that there are three persons – Father, Son and Holy Spirit – but there is only one God, one in divinity, dignity and majesty. We believe that what unites them is love, for God is love.

They are three but one. So, it cannot be an addition – 1+1+1=3. Instead, this mystery can only be understood as multiplication – 1x1x1=1. The Father multiplies his love into begetting a Son. And in the intimate love between the Father and the Son comes forth the Spirit of Love, the Holy Spirit. The Holy Trinity, the One God in three divine persons, is a mystery of multiplication.

How do we imitate the Holy Trinity? How does the Trinity come alive in our lives? We mutliply.

Jesus said that we should forgive “seventy times seven times.” We do not put a limit to forgiveness. We do not choose whom to forgive. By multiplying our mercy, our understanding and forgiveness, we imitate the Blessed Trinity.

The first reading today proclaims that the Lord is “rich in kindness and fidelity, continuing his kindness for a thousand generations.” The Lord’s kindness is not only for the generation of Moses but is multiplied to a “thousandth generation”; a kindness that is available to our present generation. By multiplying our kindness we imitate the Blessed Trinity.

The gospel today says, “For God so loved the world that he gave us his only Son.” To love oneself, this is natural. To love one’s family, this is duty. But to love those whom we do not know, to love the poor, to love those who cannot repay us, to love those who persecute us – this is Christian love, this is multiplying our love more than the boundaries of the self. By multiplying our love for one another, we imitate the Blessed Trinity.

We multiply when we share. We truly share when we love: a love that chooses no one, a love that excludes no one, a love that embraces all.

The Mathematics of the Blessed Trinity is multiplication: 1x1x1=1. We can only become one if we multiply the love we receive from God in a way that embraces our brothers and sister. We multiply our love, our forgiveness, our kindness. Then, in the words of the second reading, “the grace of the Lord Jesus Christ, the love of God, and the fellowship of the Holy Spirit” will be with us. Amen.

Trinity? Hehe...

LAHAT TAYO NANAY: NAGBIBIGAY NG BUHAY AT NAGBIBIGAY NG LIWANAG

Ang ika-11 ng Mayo ay dakilang Kapistahan ng Pentekostes, ang palukob ng Espiritung Banal sa mga apostol. Sa taong ito, ito rin ang araw para sa mga Ina, o Mother’s Day. Kaya ang tanong ko sa sarili ko: ano ang pagkakatulad ng mga nanay sa Espiritu Santo? Dalawang bagay po.

Una, ang Espiritu Santo at ang nanay ay nagbibigay buhay. Sa ebanghelyo ngayon nang ipinangako ni Jesus ang Espiritu Santo sa kanyang mga apostol sabi ni San Juan, “Sila ay hiningahan niya.” Kung ating matatandaan nang likhain ng Diyos ang unang tao, siya ay kumuha ng putik at ito ay kanyang hiningahan. Ang hininga ng Diyos ay tanda ng pagbibigay buhay ng Espiritu Santo. Ganun din naman sa mga nanay, alam nating lahat na ang sinapupunan ng mga Ina ang nagbigay ng buhay sa atin. Utang natin ang ating buhay sa sinapupunan ng ating nanay. Kung paano nagbibigay ng buhay ang Espiritu Santo, ang nanay din nagbibigay ng buhay.

Pangalawa, ang Espiritu Santo at ang nanay ay nagbibigay ng liwanag. Madalas ang tawag natin sa mga nanay, ilaw ng tahanan. Sa unang pagbasa ngayon nang lukuban ang mga alagad ng Espirtu Santo nakita ng mga alagad ang pagbaba ng mga dilang apoy. Ilaw at apos, parehas nagbibigay ng liwanag. Kung paano ang Espiritu Santo ay nagbigay ng liwanag sa mga alagad, ang nanay din ay inaasahang magbigay ng liwanag sa kanyang pamilya sapagkat siya ang ilaw ng tahanan.

Sa aming pamilya, ang nanay ko ang mas madaldal kumpara sa tatay ko na tahimik lang. Mas maboka ang nanay ko. Nung bata ako, ang nanay ko ang nakikipag-usap sa mga titser ko kapag ipinapatawag sila sa paaralan. Ang nanay ko ang nakikipag-away sa waiter kapag hindi tama ang hinahain sa amin sa restaurant. Ang nanay ko ang unang nakikipag-kaibigan sa aming mga kapitbahay. At hanggang ngayon kapag meron silang gustong sabihin sa akin, ang nanay ko ang nakikipag-usap sa akin. Sa palagay ko nakuha ko sa nanay ko ang galing sa pagsasalita.

Ang buhay ko utang ko sa sinapupunan ng nanay ko, at sa kanyang mga salita patuloy siyang nagbibigay ng liwanag sa akin. Tulad ng Espiritu Santo, ang mga nanay nagbibigay ng buhay at nagbibigay ng liwanag.

Kung ating iisipin, hindi lang pala mga nanay ang dapat nagbibigay buhay at nagbibigay ng liwanag. Dapat tayong lahat. Kaya kung tutuusin, lahat tayo kailangan maging nanay. Lahat tayo inaasahang magbigay buhay, magbigay ng pag-asa, magbigay ng sigla sa buhay. Lahat tayo ay inaasahang magbigay ng liwanag, magbigay ng direksyon, magbigay ng mabuting halimbawa sa isa’t isa.

Tungkulin ng bawat Kristiyano na magbigay ng sigla sa buhay. Tungkulin ng bawat Kristiyano ang magbigay ng liwanag sa landas ng katapatan sa kalooban ng Ama.

In one way or another, we are all called to be mothers – giver of life and light. And when we are able to give life and light, we are sure that the Holy Spirit is working through us.

May the Holy Spirit dwell in you always and Happy Mother’s Day to all!

HAPPY MOTHER'S DAY MAMA!

Friday of the 7th Week of Easter

Gospel
Jn 21:15-19

After Jesus had revealed himself to his disciples and eaten breakfast with them,
he said to Simon Peter,
“Simon, son of John, do you love me more than these?”
Simon Peter answered him, “Yes, Lord, you know that I love you.”
Jesus said to him, “Feed my lambs.”
He then said to Simon Peter a second time,
“Simon, son of John, do you love me?”
Simon Peter answered him, “Yes, Lord, you know that I love you.”
He said to him, “Tend my sheep.”
He said to him the third time,
“Simon, son of John, do you love me?”
Peter was distressed that he had said to him a third time,
“Do you love me?” and he said to him,
“Lord, you know everything; you know that I love you.”
Jesus said to him, “Feed my sheep.
Amen, amen, I say to you, when you were younger,
you used to dress yourself and go where you wanted;
but when you grow old, you will stretch out your hands,
and someone else will dress you
and lead you where you do not want to go.”
He said this signifying by what kind of death he would glorify God.
And when he had said this, he said to him, “Follow me.”

Kasunod ng pagpapahayag ng pagmamahal ay ang paglilingkod, dahil ang tunay na pagmamahal, naglilingkod.

Genuine love serves.

"Mamunga nawa ng paglilingkod ang aming pagmamahal." [mula sa Panalangin ng mga Taga-Transfi]

VIEWED 1,000 TIMES!

As of today, May 8, 2008, my multiply homepage has been viewed 1,000 times! Ang dami nun ah! Puede ba ipalit sa cash... hahaha... Maraming salamat sa inyong lahat!

Tuloy lang ang paglalakbay...

http://www.flickr.com/photos/comeandsee/2309187659/" title="the mountaineer by dengski, on Flickr">http://farm4.static.flickr.com/3117/2309187659_dd9caf2704.jpg" width="500" height="375" alt="the mountaineer" />

Tuesday of the 7th Week of Easter

Yet I consider life of no importance to me,
if only I may finish my course
and the ministry that I received from the Lord Jesus,
to bear witness to the Gospel of God’s grace.
Acts 17: 24

Even in the face of imprisonment, persecution and death, St. Paul wanted to finish until the end the mission that Jesus entrusted to him. Jesus remained faithful until the end, and so St. Paul wanted to do the same.

May we have St. Paul's perseverance and not lose hope in the face of challenges and trials.

PAALAM

Nung bata ako mahilig ako sa laruang binubuo, o yung tinatawag na lego. Hanggang ngayon meron akong koleksyon ng mga lego sa kuwarto. Kaya kapag duamarating ang mga pamangkin ko, alam nila puede nilang paglaruan, pero hindi nila puedeng kalasin.

Nung minsan, isang pamangkin ko, mga 5 taong gulang. Pinaglaruan yung lego ko. Kinuha. Nakita ng ng nanay niya [kapatid ko]. Sabi ng nanay niya, "Bago mo paglaruan, magpaalam ka muna sa ninong mo." [Ako yung ninong niya.] Kinuha ng bata yung laruan, nagpunta sa akin at sabi, "Ninong, paalam." Nagtawanan kaming lahat.

PAALAM. Ito ang sinasabi natin kapag tayo ay aalis. Ito ang ginagawa kapag may maghihiwalay. Sa ebanghelyo natin ngayon, dahil si Jesus ay aakyat sa langit, siya ang nagpapalam sa kanyang mga alagad. Isang pagpapaalam na nag-iiwan ng misyon. Dahil si Jesus ay hindi na makakasama ng mga alagad pisikal, ang mga alagad na ang magtutuloy ng kanyang sinimulan. "Humayo kayo," sabi ni Jesus. Ang sinimulan ni Jesus, ang mga apsotol na ang magtatapos. Pero hanggang ngayon hindi pa tapos ang misyon, dahil ang sinimulan ni Jesus na pinagpatuloy ng mga apsotol, kailangan tayo naman ang magpatuloy.

Mas madali ang tumanggap ng tumanggap, pero ang tunay na alagad ni Jesus marunong magbahagi ng kanyang tinanggap. Mas masarap ang maupo na lang at manuod, pero ang tunay na alagad ni Jesus marunong tumayo at maglingkod. Mas madali ang sarili na lang ang isipin; ang sariling pamilya lang ang isipin, pero ang tunay na alagad ni Jesus iniisip ang makakabuti sa nakakarami.

Oo, hindi na natin kasama si Jesus pisikal, subalit ang kanyang espiritu ay sumasaating lahat na bininyagan sa kanyang pangalan. Sinimulan ni Jesus ang pagliligtas, inaasahan niyang itutuloy nating lahat. Huwag lang tanggap ng tanggap. Huwag lang maupo. Huwag lang manuod. Huwag lang sarili ang isipin. Kung itututloy natin ang sinimulan ni Jesus kailangan nating magbahagi, tumayo, makialam at isipin ang makabubuti sa pangkalahatan.

"Humayo kayo," sabi ni Jesus. Humayo kayo at maging Jesus ng kasalukuyang panahon!