Saturday, November 15, 2008

Ayon sa ating kakayahan...

On an ordinary day, what do you usually do around 7 in the evening? Riding a bus perhaps, or a jeep, or an FX, waiting impatiently to arrive home; preparing dinner for the whole family; relaxing on chair and watching the evening news (“24 Oras” if your are Kapuso and “TV Patrol World” if you are Ka-pamilya), doing your homework; getting ready for work the next day, or extending the hours in order to finish the work for that day.

I just came from a community of monks in Malaybalay, Bukidnon, the Benedictine Monastery of Transfiguration. And you know what they usually do around 7 in the evening? They gather to pray and then, retire for the day. In other words, they get ready to sleep. YES! At 7 in the evening, after prayers the monks go to their rooms and call it a day.

You understand why, when you come to know that the first prayer the monks have everyday is at 3:00 am (called “Matins”), followed by silent prayer until 5:00 am for the Lauds, then, the Holy Mass at 5:30. In fact, the monks gather together for prayer 5 times a day: Matins at 3:00 am, Lauds or Morning Prayer at 5:00 am, Midday Prayer at 11:30 am, Vespers or Evening Prayer at 5:00 pm and Compline at 7:00 pm. Not to mention the several hours spent for personal silent prayer. [Read the whole blog.]

Habang nasa monasteryo kami sabi ko sa kasama kong pari, “Tol, kaya kaya natin mabuhay dito? Gumising ng alas tres ng umaga at matulog ng alas siyete ng gabi – kaya kaya natin?” Walang sagot. Tahimik lang. Ngumiti. At sabay kaming tumawa ng malakas. Alam ko na ang ibig niyang sabihin. Hindi! Pero bago kami matulog nung gabing iyon, sabi nung paring tinanong ko, “Siguro kung dito tayo tinawag ng Panginoon, bibigyan niya tayo ng lakas para makaya natin ang buhay na ito.” Napakagandang sagot. Kapag tinawag tayo ng Diyos sa isang bagay, ibibigay niya ang kailangan upang kayanin ito.

Tamang tama ang mensahe ng ebanghelyo natin ngayon: “Binigyan niya ang bawat isa ayon sa kanyang kakayahan.” Lagi nating naririnig na sinasabi, hindi naman tayo bibigyan ng problema ng Diyos kung hindi natin kaya. Tama po iyon. Pero yung kakayahan kailangan din nating tanggapin mula sa Diyos. Kailangan din nating hingin sa panalangin. Kailangan din natin pagtibayin sa ating pamumuhay sa araw-araw.

Sa araw po ng paghuhukom, tayo ay huhusgahan ng Panginoon kung tayo ay naging tapat sa kanyang kalooban ayon sa ating kakayahan. Ang mahirap ay kung hindi natin sinubukan; kung hindi natin inalam ang kalooban ng Diyos; kung hindi natin inalam ang ating kakayahan.

May mag tinawag na maging monks. May tinawag na maging mga madre. May tinawag na maging mga pari. May tinawag na mag-asawa at magbuo ng isang Kristiyanong pamilya. Pinagkatiwalaan tayo ng Diyos ayon sa ating kakayahan. Ibigay sana natin ang lahat ng ating makakaya. Amen.