First Sunday of Advent
November 29, 2009
Sa relihiyon ng Hinduism, ang relihiyon ng maraming tao sa India, meron silang diyos-diyosan na ang pangalan ay Kali, siya ang “goddess of death and destruction.” Nung nalaman ko ito ang tanung ko sa sarili ko, “Bakit ka naman lalapit sa diyosa ng kamatayan at pagkasira?” Ang mga lumalapit daw kay Kali ay iyong may mga gustong tapusin, iyong may mga gustong baguhin, iyong mga naghahanap ng bagong simula.
Marahil mas muunawaan natin ang mga pangaral ni Jesus tungkol sa katapusan ng mundo kung malinaw sa atin na sa bawat pagtatapos ay may isang bagong simula, sa bawat kamatayan ay may buhay.
Sa ebanghelyo ngayon, inilalarawan ni Hesus ang katapusang naghihintay sa daigdig, “mayayanig at mawawala sa kanilang landas ang mga planeta at iba pang katulad nito na nasa kalawakan.” Magkakaroon ng mga tanda sa araw at sa buwan at masisindak ang mga bansa dahil sa ugong at daluyong ng dagat. Sa mga pagbasa ng dalawang unang Linggo ng Adbiyento maririnig natin ang katotohanan na magugunaw ang mundo, na matatapos ang buhay at babalik si Hesus para sa paghuhukom, upang isang bagong simula ang sumibol, isang bagong mundo sa piling ng Diyos, isang bagong buhay sa kanyang pagmamahal. God ends something only to begin something new.
Hindi tayo naniniwala sa isang diyos-diyosang katulad ni Kali, subalit buo ang pananalig natin sa isang makapangyarihang Diyos, isang kapangyarihang nagmumula sa wagas at dakilang pagmamahal, isang pagmamahal na magkakaloob ng bagong simula sa bawat pagtatapos, magkakaloob ng buhay sa bawat kamatayan.
Kaya sa unang linggo ng Adbiyento ang paalaala sa atin ni Jesus, “Magalak at maghanda sa lahat ng oras.” Maging malakas upang malampasan ang lahat ng pangyayaring ito upang makaharap tayo sa Anak ng Diyos.
