ALL SAINTS

Today is the solemnity of the All the Saints. The celebration today reminds us of the profession of faith. Towards the end, we proclaim our faith in the communion of saints, kasamahan ng mga santo. Ano ba ang ibig sabihin nito?

Pinapaalala ng ating pagdiriwang ngayon na tayo ay iisang simbahan na may iba't ibang katayuan: the suffering church - mga kapatid nating yumao na dumadaan sa paglilinis sa purgatoryo; the militant or pilgim church - ang simbahan dito sa lupa na patuloy sa paglalakbay at pagbabantay tungo sa katuparan ng Kaharian ng Diyos; at triumphant church - ang lahat ng mga banal at santo sa piling ng Diyos sa kalangitan, ang ilan sa kanila kilala natin [kung di man sa kanilang pamumuhay, kahit sa pangalan]. Ang tatlong ito iba-iba man ng katayuan at hindi man magkakasama ay bumubuoo ng iisang simbahan. Kung paano ang ating mga panalangin at sakripisyo ay kaugnay ng mga kaluluwa sa purgatoryo, ang panalangin at kabanalan ng mga santo ay kaugnay ng ating buhay dito sa lupa.

Kaya nga tayo humihingi ng tulong sa kanila. Kaya tayo tumatawag sa kanilang pangalan, hindi bilang karibal ng Diyos, kundi mga ate at kuya natin sa paglalakbay ng pananampalataya. Kung baga sa eskuwela sila ang mga higher years, mga seniors. Kung baga sa kasaysayan sila ang ating mga ninuno, mga nauna sa atin, mga naunang nararapat lamang sundan.

Let us maximize our relationship with the saints. Let us be friends with them for in them we can truly find an inspiration and a loyal friend that points to what is truly essential, Jesus, and reveals the secrets of the winding road of genuine holiness.

Sana po meron tayong debosyon sa mga santo. Sana meron tayong kinikilalang santo. Kilala hindi lamang sa pangalan o sa himalang kaya niyang ipagkaloob, o sa pangangailangan kaya niyang punan, bagkus kilala sa mga desisyon, pagkilos, at paglilingkod nila na naging daan sa kanilang pagtupad sa kalooban ng Diyos; naging daan sa pamumunga ng kabanalan.

I have my favorite saints: my namesake St. Denis, in terms of pastoral zeal St. Cyprian, in terms of priestly life St. John Marie Vianney, in terms of simplicity St. Therese of the Child Jesus, in terms of service Blessed Mother Teresa. I consider them my circle of spiritual friends.

Let us deepen our relationship with the saints. Let us come to know their lives. And let their lives penetrate our lives. So that the next time we pray to them we do not ask, but we imitate.

HINDI PUEDENG LAHAT BIDA

Nakapanood na ba kayo ng hearing sa senado o kaya sa kongreso. Pinapalabas yan live sa telebisyon. Ilang beses na akong nakapanood [hearing ng conivance ng military at abu sayyaf; hearing ng ZTE deal]. Hindi niyo ba napapansin laging magulo? Bakit? Kasi lahat gustong maging bida.

Sa isang samahan, sa isang komunidad upang maging mabunga ang samahan hindi puedeng lahat bida. Kailangan may bida at may susuporta. Hindi puedeng lahat mangunguna. Kailangan may mangunguna at may taga-sunod. Hindi puedeng lahat ay lider. Kailangan may lider at may follower. Hindi puedeng lahat bida.

Sa pagdarasal kailangan maging malinaw sa atin kung sino ang bida. Hindi tayo. Kaya mali ang dasal ng Pariseo: Dalawang beses AKONG nag-aayuno. Nagbibigay AKO ng ten percent ng aking kinikita. Salamat at hindi AKO katulad ng iba. Sa panalangin ng Pariseo, siya ang bida, si AKO ang bida.

Sa pagdarsal hindi tayo ang bida. Ang Diyos ang bida. At naunawaan ito sa pagdarasal ng publikano: O Diyos, mahabag po kayo sa akin na isang kasalanan. Sa panalangin ng isang publikano, ang habag ng Diyos ang bida, ang Diyos ang bida.

Ang tunay na panalangin ay kababaang loob. Dahil sa harap ng Diyos wala tayong maaring ipagmalaki. Lahat ng meron tayo ay galing sa Diyos. At kung sino tayo ngayon ay dahil sa kanyang pagkalinga.

Sa buhay Kristiyano hindi tayo ang bida. Sa buhay ng Kristiyano, ang tunay na bida ay ang Ama.

MAGING HANDA

Sa ebanghelyo, may mga taga-Galileo na pinatay ni Pilato. May labing walong katao ang namatay sa pagbagsak ng tore ng Siloam. At may mga nag-iisip na kaya ito nangyari sa kanila dahil mas makasalanan sila; dahil mas malalaki ang kanilang kasalanan.

Para na rin nilang sinabi na yung labing isang namatay at higit sa 100 nasugatan sa Glorietta noong nakaraang linggo ay mas makasalanan at mas malalaki ang pagkakamali kaya sa kanila nangyari iyon. MALI! Yan ang mariing sabi ni Jesus.

Kung merong aral na puede tayong matutunan sa nangyari sa Glorietta, hindi ang mas makasalanan sila sa atin, kundi ang maging handa. Maging handa sa oras ng kamatayan. At para sa isang Kristiyano ang pagiging handa ay ang pagiging tapat sa Diyos. Ang pagsunod sa Diyos ay hindi minsanang pag-oo sa kanya, kundi araw-araw na pag-oo sa kanyang mga atas.

Manatiling tapat sa Diyos upang kahit kailan, kahit saan, dumating ang oras natin, biglaan man o matagal, sakit man o aksidente, tayo ay handa dahil tayo ay nasa piling ng Ama.

One provides for the future to make sure one will not have omitted anything in the past.

from the book Martin Heidegger: Between Good and Evil, by Rudiger Safranski

PEACE

Jesus is the prince of peace. He came to this world to bring peace - a peace that the world cannot give, a peace that can only come from God. What then is this peace?

The peace of Jesus is a peace that stands on truth. There can be peace [or the absence of any conflict] because we have covered up the truth, and no one dares to face squarely the truth. Then, that peace is a fruit of compromise. That peace is never genuine for the truth will be known and with it that kind of peace shall be shattered.

The peace of Jesus is a peace that stands on grace. There can be peace [or the absence of misunderstandings] because sin is tolerated, and no one dares to face squarely the challenge of owning up to sinfulness and begin the difficult challenge of conversion, correction, or even total abandonment. Then, that peace is a lie. That peace never genuine for the wretchedness of the sin come out into the open, and evil will destroy every pretension of peace.

Jesus brings a certain kind of peace - a kind that stands on truth and grace. Any kind of peace that stands on anything else other than these two is shallow, superficial and fleeting.

May the peace of Christ be with you!

MANALANGIN

Kapag bumibisita ako sa maysakit, pagkatapos ng kuwentuhan at kamustahan lagi kong itinatanong kung gusto nilang magkumpisal. Marami ang gustong magkumpisal. Pero paminsan-minsan may mga pagkakataon na sila ay tumatanggi at sinasabi, “Wala naman akong kasalanan e. Bakit ako magkukumpisal?”

Minsan ganyan ang tingin natin sa panalangin, sa pagdarasal. Wala naman akong sasabihin. Wala naman akong hihilingin. Wala naman akong kailangan. Wala naman akong pagkukulang. Wala naman akong hinaing. Wala naman akong isusumbong. Wala naman akong reklamo. Bakit ako magdarasal?

Kapag ganito ang ating pag-iisip, ang panalangin ay parang Clinic. Pupuntahan lang kapag may kailangan sa doctor. Pupuntahan lang kapag may masakit, kapag may nararamdamang hindi maganda sa sarili natin, kapag may reklamo sa pakiramdam, kapag may kulang sa kalusugan. Pero pagwala – pag walang nararamdan, walang masakit, walang panghihina, hindi pupunta sa clinic.

Sabi ng ebanghelyo: dapat manalangin lagi at huwag manghinawa. Sabi ng ikalawang pagbasa: napapnahon man o hindi. Dapat manalangin lagi, may hihingin man o wala, may hinaing man o wala, may sasabihin man o wala. Dahil ang panalangin ay pakikipag-usap sa Diyos at ang pakikipag-usap ay mahalaga sa pakikipag-ugnayan sa Diyos. Sa panalangin, sa pakikipag-usap sa Diyos lumalago, lumalalim at tumitibay ang pakikipag-ugnayan sa Kanya.

Meron isang paring nagdarasal sa gilid ng ilog, at merong isang lalaking nanonood sa kanya. Lumapit ang lalaki sa pari, "Father, turuan mo akong manalangin." Nag-isip ng matagal ang pari. Pumayag din sa bandang huli. Dinala ng pari ang lalaki sa gitna ng ilog, hinawakan sa ulo, at biglang inilublob sa tubig. Hindi agad inangat ng pari ang ulo ng lalaki hangga’t ito’y nagpumiglas at dali-daling umahon. Nagalit ang lalaki sa pari: “Bakit mo ginawa yun. Gusto mo ba akong patayin?” Napangiti ang pari at sabi, “Kapag gusto mo nang manalngin tulad ng pangangailangan mo sa hangin, matututo ka nang manalangin.”

Ang pagdarasal ay tulad ng hangin. Kung walang hangin mamatay ang tao. Kung walang panalangin mamatay ang Kristiyano. Gusto mo bang matutong manalangin? Kapag gusto mo ng manalangin tuald ng pangangailangan mo sa hangin, matututo ka nang manalangin.

ISANG SIMPLENG PANAWAGAN

Ipaalam po sana natin sa mga kandidato ng barangay elections na gusto natin sa mga opisyal natin ay iyong marunong sumunod sa batas, kahit gaano kaliit. Paano po natin ito magagawa?

Ang mga kandidato ay hindi maaring maglagay ng poster kahit saan. Merong mga designated area para sa poster. Hinid puede sa mga poste. Hindi puede sa mga kable ng kuryente. Hindi puede sa mga polling places. At kung sa private property maglalagay dapat may permiso sa may ari. Kaya po kung sa mga gate at mga pader ng bahay niyo ay may nakadikit na poster ng walang paalam sa inyo, ALISIN NINYO. Bawal po yan at walang magagawa ang mga kandidato kung aalisin. ALISIN NATIN ang mga posters sa mga lugat na hindi dapat nilalagyan nito.

Sa mga kandidato, huwag sana kayong gumaya sa mga ginagawa kapag national elections -- kung saan-saan nagdidikit ng poster nila. Magdikit lang ng poster sa designate area. Alang-alang sa barangay na nais paglingkuran, huwag dumihan, huwag babuyin.

Paglilingkod at pagmamahal sa barangay ang kadalasang dahilan kaya tumatakbo sa isang pusisyon. Simulang sana nating paglingkuran at mahalin ang barangay sa kampanya pa lang, hind lamang kapag nanalo na. At isang tanda ng pagmamahal sa barangay -- huwag dikitan kung saan-saan, huwag dumihan, huwag babuyin.

Sama-sama po sana nating ipaalam sa mga kandidato na ang gusto natin ay mga kandidatong marunong gumalang sa batas, at marungon sumunod dito, gaano man kaliit.

THE SIN THAT CANNOT BE FORGIVEN

What is the sin that cannot be forgiven? To believe that the Holy Spirit CANNOT -- cannot be the power behind God's presence here and now, cannot be a companion in creative power of the Father, cannot be the cause of the incarnation of the Son in Mary'sy womb, cannot make the sacraments effective and meaningful, cannot transform the cross into grace, cannot bring about healing, cannot bring about conversion and new life, cannot bring about forgiveness. If one does not beleive in the power of the Holy Spirit to forgive sins, how can one's sins be forgiven. This is not a question of God's boundless mercy. Rather, a question of the disposition of one's heart, the disposition of beleif or non-belief.

God's mercy accepts anyone in forgiveness, but without belief in that mercy how can one even begin to turn to Him.

MEANINGFUL RITUALS

"Beware of the leaven - that is, hypocrisy - of the Pharisees."

Dahil marami tayong ritwal -- tulad ng pagsisimba, pagdarasal ng rosaryo, pagdarasal ng nobena, pagdiriwang ng mga sakramento, pagtitirik ng kandila, paghawak at paghimas sa mga santo -- laging nandiyan ang tuksong pagbabalatkayo. Nandiyan ang tuksong ang mga sinasabi at ginagawa natin sa panlabas ay walang kauganayan makabuluhang pagbabago at pagpapanibago ng ating puso at kalooban.

Ito ang nakita ni Jesus na pagkukulang ng mga Pariseo at Eskriba noong panahon niya. Alam nila ang batas at masugid nila itong tinutupad, subalit sa kanilang puso at kalooban sarili ang naghahari, sariling kasikatan, sariling papuri at pagtataas. What they do and say are empty because they are not connected to the right disposition of the heart.

When we sign ourselves with the sign of the cross, is there genuine belief in the power of the cross of Jesus? When we respond "And also with you" to the greeting "The Lord be with you" do we intend to share the presence of Jesus to others the way we have experienced that presence? When we say "Amen" do we truly beleive in the power and blessings of the Lord? When we say "Thanks be to God" is there genuine gratitude and thanksgiving in our hearts? When we kneel down and pray is there real adoration and reverence? Without this connection with heart, our rituals are empty; they are mere hypocritical ceremonies, gratifying one's desire for appreciation, vested ineterests, and self-seeking upliftment. When this happens, we have in us the leaven of the Pharisees.

Beware!

ME MGA ARAW TALAGA

Me mga araw talaga na parang walang laman ang utak mo. Mabagal kumilos. Mabagal pumick up. Ngayon ay isa sa mga araw na yun. Kahit ilang beses mo basahin ang gospel, ang first reading, ang salmo, para ngayon, para bukas, para sa linggo, parang wala kang binasa. Parang walang na stimulate sa utak mo. Paginisip mo naman ang mga dapat mong gawin at ihanda marami kang maiisip; pagsinimulan mo nang gumawa hindi ka naman makaandar. Aantukin ka lang. Kaya matutulog ka na lang. Hanggang sumakit na lang ang ulo mo dahil tulog ka ng tulog. Pagnagising ka naman inaantok ka pa rin dahil sobra ka sa tulog. Tatamarin ka na. Kahit magbukas ng tv parang walang saysay. Uupo ka na lang sa isang tabi. Susubukan mo magbasa ng libro, Nakakaisang page ka na parang wala kang binabasa, Hindi mo naman maintindihan. Kaya magtetext ka na lang. Sa mga tinext mo wala namang agad mag-rereply kasi may ginagawa sila, busy sila, kaya maghahanap ka na lang ulit ng gagawin. Babasahin mo ulit ang mga readings; magdarasal; pero wala pa rin. Haaay! Ano ba tawag sa araw na ganito?

PERSONAL BOWLING SCORES

May inter-diocesan bowling tournament ngayon. Ang mga kasali: Malolos, Manila, Paranaque, Kalookan, San Pablo, at Cubao. Every game my goal is to surpass my personal best. Here is a record of personal scores.

DATE 1ST GAME 2ND GAME 3RD GAME

Oct. 9, 2007 102 107 114

Oct. 16 94 115 124

Oct. 23 [Absent]

Oct. 30

THANKSGIVING 2

Thanksgiving. Gratitude. Pasasalamat. Ito ang menasahe ng ating mga pagbasa ngayon.

Sa unang pagbasa, si Naaman, isang kumander ng mga sundalo, ay gumaling sa kanyang ketong sa pamamagitan ni propeta Elisha. Bumalik siya kay Elisha para magpasalamat.

Sa ikalawang pagbasa, pinapaalala ni San Pablo kay Timoteo na si Jesus ang pinakamahalang handog na ibinigay sa atin ng Ama. Kaya’t ang buong buhay natin ay isang pasasalamat sa Diyos.

Sa ebanghelyo, sampung ketongin ang pinagaling ni Jesus, subalit sa sampung gumaling isa lamang ang bumalik para magpasalamat kay Jesus. Tanong ni Jesus, “Hindi ba sampu ang gumaling? Nasaan ang siyam?”

First ending:

(Madalas mangyari sa akin to, sa isang homily, meron ilang ending, hindi pa ako decided kung alin dito sa dalawa ang gagamitin ko; this ending emphasizes proper participation in the eucharist.)

Ang pinak-mataas na pasasalamat na ating maihahandog sa Diyos ay ang banal na Misa. Dahil ang Misa ay Eukaristiya, at ang ibig sabihin ng Eukaristiya ay pasasalamat, o thanksgiving. Kung ang pinunta lang natin dito sa misa ay para humingi, hindi kumpleto ang ating pagsisimba. Kung ang pinunta lang natin dito sa misa ay para maglabas ng problema, para magawa ang obligasyon, para tumanggap lang ng komunyon at walang pasasalamat sa Diyos, hindi buo ang ating pagsisimba.

Kung wala kang nakikitang dahilan para magpasalamat sa Diyos hindi ka handa para sa misa. Kung wala kang dapat ipagpasalamat sa Diyos, hindi kumpleto ang pagsisimba mo. Dahil ang misa ay Eukaristiya, at ang ibig sabihin ng Eukaristiya ay pasasalamat. At kung walang pusong nagpapasalamat, wala ang tunay na diwa ng misa.

Ikaw, bakit ka nagsisimba? Halina at laging magpasalamat sa Diyos! Amen.

Alternate ending:

(This ending emphasizes the challenge of genuine thanksgiving, that is, living with the attitude of gratitude.)

Huwag kalimutang mag-thank you. Itinuro na po sa atin ito nung tayo ay mga bata pa. Subalit tila nakakalimutan na natin. Sa misang ito pinapaalalay muli sa atin. Huwag makalimut magpasalamat, lalu na sa Diyos.

Meron pong nagsulat: Genuine thanksgiving should become thanks-living. Ang tunay na pasasalamat sa Diyos ay hindi lamang sa pagsasabi ng “Salamat.” Ang tunay na pasasalamat sa Diyos ay mabuhay nang may pusong nag-uumapaw sa pagpapasalamat; ang mabuhay bilang mabuting anak ng Diyos. At ipangako kasama ni Naaman sa unang pagbasa, “Mula ngayon hindi na ako maghahandog sa ibang diyos maliban sa Panginoon.” Amen.

THANKSGIVING

"All I Need to Learn I Learned in Kindergarten" I read this book when I was still a seminarian. The basic theme of the book is the realization that everything we need in order to live well in this world we have been taught already in pre-school.

Lahat ng dapat nating matutunan natutunan na natin nung kinder. Ano ba ang tinuturo sa kinder? 1. Sa paglalaro, huwag mandaraya. (Marami ng nakalimut nito. Lalu na ung mga gustong maupo sa puwesto.) 2. Huwag kukunin ang hindi sa iyo. Magpaalam muna bago kunin. (Pangungupit, pagnanakaw, pangungurakot, panghohold-up, pang-iisnats, etc. yan ang patunay na nakalimutan na natin ito.) 3. Ang basura itapon sa basurahan. (Aha, kinder pa lang itinuturo na sa atin ito. Marami yata ang absent nung itinuro ito.) 4. Huwag mananakit. (Ilan sa mga taong nakapaligid sa atin ang walang pakialam kahit nakakasakit na sila?) 5. Sa pagtawid, tumingin sa kanan at sa kaliwa, maghawak-hawak ng kamay at saka tumawid. (Paglumaki na hindi na tumitingin sa kanan at sa kaliwa sa sarili na lang at hindi na nakikipaghawak ng kamay, kanya-kanya na.) 6. Huwag kalimutang magsabi ng "thank you" o salamat. (Marami pang iba.)

Kinder pa lang (4-6 yrs old) itinuturo na sa atin na dapat magpasalamat. Natutunan na natin kung gaano kahalaga ang magpasalamat. Nagkaroon daw po ng survey ang Reader's Digest kung nasaan ang pinakamagagalang na tao, ang metor manila daw po ay isa sa pinaka-kulelat. Isang mahalagang indikasyon ng paggalang ay ang pagpapasalamat. Hindi na ba tayo marunong magpasalamat? Siguro dahil sobrang bilis ng buhay natin wala na tayong oras magpasalamat, o nahihiya, o sadyang walang pakialam.

Hindi puede yan sa misa, dahil ang misa ay Eukaristiya, at ang ibig sa sabihin ng Eukaristiya ay pasasalamat, "thanksgiving." Kung ang ipinunta natin sa misa ay para humingi, hindi kumpleto ang Eukaristiya. Kung ang ipinunta niny sa misa ay para pumorma, para magawa ang obligasyon, yun lang, hindi yan Eukaristiya, dahil ang Eukaristiya ay pasasalamat. Kung nagsimba ka ng walang makitang dahilan para magpasalamat sa Diyos, hindi pa handa ang puso mo para sa Eukaristiya, dahil hindi mo pa kayang magpasalamat sa kanya. Kung walang pasasalamat hindi kumpleto ang Eukaristiya. Hindi kumpleto ang pagsisimba (kahit tumanggap ka pa ng komunyon.)

WE CANNOT PLEASE EVERYONE

It's a fact that we cannot please everyone. Our efforts and intentions will be taken differently by different people at different times. Our good works will not always be appreciated. There will not always be gratitude, nor recognition, nor consolation, nor encouragement. Sometimes good works and good intentions will even be ascribed with bad and selfish motivation.

Thus, in living out our faith, in doing good, in service, although difficult, it is always good not to expect gratitude, recognition, appreciation, encouragement, even a simple tap on the shoulder. In the first place, faith has no business expecting all these things. Faith's only business is to do the will of the one who sent us; to follow Jesus, only him, always him. That is reward enough for any disciple.

THE LORD'S PRAYER

GIVE US EACH DAY OUR DAILY BREAD. The Lord's prayer takes care of our today.

AND FORGIVE US OUR SINS. The Lord's prayer takes care of our yesterday.

DO NOT SUBJECT US TO THE FINAL TEST. The Lord's prayer takes care of our tomorrow.

This is the wisdom of the Lord's prayer: it encompasses the entire horizon of our time - today, yesterday and tomorrow. All of our time is before God. All of our time is in God's eternity. God takes care of our today, yesterday and tomorrow. In God's love there is never a "time-out."

SAINT DENIS

Today is the Feast Day of ST. DENIS (Dionysius), the first bishop of Paris; martyred with the presbyter, Eleutherius, and the deacon, Rusticus, on Montmartre ("mount of martyrs"); Patron of Paris and France.

ST. DENIS, PRAY FOR US.

Pray for me too. Thanks.

DAY OFF

"On your day off go to a place far away from this place. Where you can who you truly are."

- from the movie, The Lake House

My perfect day off: myself, my revo and my books in a place where I can read and have good food. Perfect!

HANGGANG KAILAN?

Panginoon,

hanggang kailan ako daraing sa iyo?

Hanggang kailan mo ako di diringgin?

Hanggang kailan mamayani ang karahasan?

Hanggang kailan ko makikita ang kasamaan?

Hanggang kailan ko makikita ang kahirapan?

Hanggang kailan magaganap ang pagwasak?

Hanggang kailan lalaganap ang hidwaan?

Hanggang kailan lalaganap ang pagtatalo?

Ito ang mga daing ni Propeta Habakuk kay Yahweh sapagkat noong panahon niya, ang kaharian ng Judah ay puno ng alitan, hidwaan, at pagsamba sa diyus-diyosan. Ang tanong ng propeta, “Hanggang kailan?”

Marahil ito rin ang tanung natin sa Diyos ngayon, “Panginoon, hanggang kailan?” Hanggang kailan ko titiisin ang pananakit ng aking asawa? Hanggang kailan ko titiisin ang pangangaliwa ng aking asawa? Hanggang kailan ko titiisin ang pagbabastos ng aking anak? Hanggang kailan ko titiisin ang pang-aabuso ng aking magulang? Hanggang kailan ko titiisin ang pagpapabaya ng aking magulang? Hanggang kailan ko titiisin ang pangungutya ng aking mga kaibigan? Hanggang kailan ko titiisin ang pantratraydor ng aking mga kasamahan? Hanggang kailan lalaganap ang kahirapan, ang kawalan ng hustisya, ang pangungurakot, ang pandaraya, ang pagsisinungaling, ang pagkakanya-kanya? Panginoon, hanggang kailan?

Ito ang sagot ni Yahweh kay propeta Habakuk, “Sapagkat hindi pa dumarating ang takdang panahon… Ngunit tiyak na magaganap, kung ito ma’y nagtatagal.”

Hindi pa dumarating ang takdang panahon. Kailangang maghintay para sa takdang panahon, o ung tinatawag na “in God’s time.” Kailangang maghintay ng may pananampalataya.

Pero hindi tayo tutunganga habang naghihintay. Sabi ng ebanghelyo ang disposisyon natin ay dapat disposisyon ng isang alipin na tumutupad sa tungkulin.

Huwag mainip sa pagtatagumpay ng kabutihan. Hintayin ang takdang panahon. At sa paghihintay tuparin ang mga tungkulin, at tiyak na magaganap ang kabutihang loob ng Diyos sa takdang panahon.

PANANAMPALATAYANG BUHAY

"Kung maging sinlaki man lamang ng butil ng mustasa ang inyong pananalig sa Diyos, masasabi ninyo sa puno ng sikomorong ito, 'Mabunot ka, at matanim sa dagat!' at tatalima ito sa inyo."

Nakakita na ba kayo ng buto ng mustasa? Alam nyo ba kung gaano ito kalaki? Alam nyo ung linga, o sesame seed. Kalahati nun, ganun kalaki ang buto ng mustasa. Kaya kung tutuusin kung laki ang pag-uusapan, maliit lang na pananampalataya ang hinihingi ni Jesus. Pero kung talaging iisipin natin, hindi naman laki o liit ang hinihingi ni Jesus kapag pananampalataya ang pag-uusapan. Ang importante ito ay BUHAY. Tulad ng butil ng mustasa, oo, maliit, pero buhay. Lumalago. Lumalaki. At maaring mamunga.

PANANAMPALATAYANG BUHAY - iyan ang hamon ni Jesus. Pananampalatayang nagsimula sa pagdarasal ng Ama Namin at pag-aantanda ng krus, na lumalago sa panampalatayang nag-aalay ng kalayaan, kalooban, isip at gunita. Pananampalatayang nagsimula sa kaalaman ukol sa sakramento at panalangin, na lumalago sa pananampalatayang lumalawak sa pagkaunawa sa mali at tama. Pananampalatayang naniniwalang ibibigay ang ating hinihingi, na lumalago sa pananampalatayang handang tanggapin ang kalooban ng Diyos. Pananampalatayang namumunga sa pagdarasal at pagsisimba, na lumalago sa pamumunga ng pagmamalasakit at paglilingkod.

Hindi mahalaga kung malaki o maliit. Ang mahalaga buhay. Lumalago. Namumunga ng hitik.

JOY OF OBEDIENCE

Naranasan mo na bang padabog at pilit na pilit na sumunod sa hinihingi o ipinag-uutos, pero sa bandang huli ay napakalaking tuwa dahil sumunod [buti na lang]; nag-uumapaw na ligaya dahil ?

This is the joy of obedience; the joy of following God.

INCREASE YOUR EMOTIONAL VOCABULARY

Masaya ka ba? Anung klaseng masaya? happy; serene; joyous; ecstatic; delighted; glad; satisfied; pleased; amused; cheerful

Awareness of emtions is not enough. Accuracy in identifying emotions is the key. So, increade your emotional vocabulary.

DISTRACTIONS

Carry no money bag, no sack, no sandals.

This is the command of Jesus to the seventy two disciples whom he sent ahead of him into every town and places he intended to visit. Interpreting them in a more liberal manner, we can take them as warnings on distractions that we face in Christian life.

CARRY NO MONEY BAG. In today's world money means power - power to get what you want, to go where you want. Money translates to access - access to the most exclusive restaurants, bars, shops, villages and circles. Money generates influence - to the powerful, to the decision-makers. Money means control. But in following Jesus, the opposite is true. God is in control not us. A frutiful discipleship entails awareness and acceptance from the very beginning of the limits of our control and the boundless power of the Lord. Carrying no money bag means trusting in the power of God. Things may not happen according to our plans, or expectations or desires, but what is important that things happen according to God's plan, God's time and God's desires. Yes, money is powerful. But do not trust money. Trust in the power of God.

CARRY NO SACK. It is in the sack that you put whatever you get from the journey. A sack ensures that one is able to take whatever one wants, or whatever is given, from the places one visits. The sack ensures that we get. Sometimes before doing anything some poeple ask what they will get from doing it. They first think of profit, of benefit. This is impossible for a genuine disciple for a disciple is ask to give; giving itself is the reward of discipleship. The opportunity to give is benefit in itself. Of course the disciple will get something great in return, but to put that ahead of anything is selfish. Genuine discipleship is a radical lesson in unselfishness. Carrying no sack means giving without expecting anything in return.

CARRY NO SANDALS. Sandals is for the feet. And feet is for travelling. Feet takes us where we want to go, or where we should go. Sandals mean direction. Oftentimes security in the journey is achieved when we know where we are going; when we know the arrival point. In following Jesus, the arrival point is not always clear. Oftentimes what we have are descriptions of the destination, glimpses of what lies ahead, but never a hundred percent certitude. What is important is whom we follow. What is important is whose examples we imitate, whose words we listen to, whose road we take. The end may not be clearly in sight but what is important is with whom we take the journey. With Jesus, the ever reliable Son of God who has offered us his friendship. Being with Jesus assures us that we shall arrive, grace-filled and fulfilled.

Christian life is like a journey. Discipleship is going into towns that Jesus intend to visit. And we can be distracted by what he have [money bag], by what we can get [sack] and by where we want to go [sandals]. But ultimately what matters is with whom we journey with - with Jesus. Only Jesus. Always Jesus.

TEE VEE

Anniversary ni Fr. Jojo at Fr. Pong nung Sept. 29, 2007. Anim na taon na silang pari. Dahil Sabado, maraming appointment, hindi kami nakalabas para mag-celebrate. We had the celebration last night somewhere in the Scout area. Happy anniversary sa dalawa!

Anyway, at around 7:30 PM we startedt to arrive at Ate Ria's house. The table was set and the TV was on. It was TV Patrol. We started to take the soup while Korina, Henry and Ces was sharing us the news of the day. The soup was mushroom, corn and poatatoe I think. It was good. For appetizer there were cheese, french bread, and ham. The main course was steak, fish fillet, sauted veggies, mashed potatoes and pasta. While goint through the steak, Kokey was on TV. He was with his mother Kakay [funny name] and they were in disguise trying to run away from the police [I think]. Then, it was Mars Ravelo's Lastikaman. The boy Lastikman was trying to meet his dream girl when he had to fight the fetus-like monster who killed his victims with Freddie-Kooger-like claws. While his father looked for his lost mother named Ruth Abelgas [a combination of Ruth Cabal and Gas Abelgas, funny]. After the steak, the fish fillet and the mashed potatoe, there was stil room for a little pasta. Then, it was Ysabella [or was it Natutulog ba ang Diyos?], I am not sure anymore what came first, but Judy Ann was ranting about a secret recipe being stolen that she wanted to reveal, or something like that. After the pasta was dessert, coffee and tea for some, red wine, but for me it's cold water. Then, it's Dina Bonnavie, getting 10 Million from the bank to give as ransom for Roxanne Ginoo who was kidnapped by whom she considered as her father, who seemed to be the driver of Dina and Matranillo, who is supposed to be the real parents of Roxanne [ang gulo!]. Then, it's Bandila. Huh! 11:00 PM na! Nagsimula kami sa balita, inabot na kami ulit ng balita. Four and a half hours of telenovelas and teleseryes. This is first time for me. Only to realize later that this happens in countless of homes every night.

THE LITTLE WAY

Talk about sainthood and most, if not all, can't identify with it. Holiness is perceived as something not humanly possible. Pang-pari't madre lang yan. Sa totoo lang lahat naman tayo tinatawag magpakabanal. Kaya lang parang kailangan me malaking magawa para magpakabanal. Look at St. Augustine, he has written volumes and volumes of treatises and sermons. St. Thomas Aquinas, he wrote Summa Theologica, which became practically the textbook of theologians for centuries. San Lorenzo Ruiz, he died for the faith, enduring countless hours of torture and finally drowning to death. St. Francis of Assisi, he left all his riches and dramatized it by taking off his clothes in the middle of the plaze of Assisi. Sto. Domingo, he founded a congregation of preachers. These are all great works, big things, only few is capable of these!

Here, we appreciate the greatness of St. Therese of Lisieaux, the little flower. In the midst of these great saints in the garden of the Lord, St. Therese considred herself a little flower. Her calling was not to do great things, but to do ordinary thing with extraordinary faith and love. Walang drama, walang malalalim na sermon, walang mabibigat na theology, walang congregation - kundi pang-araw-araw na gawain, simple, ordinario, at parang walang kuwenta, pero makahulugan kung puno ng pagmamahal at pananampalataya. This is her little way.

We may not be capable of great works in our lifetime, but we all face ordinary and simple tasks everyday, and doing them with the strenght of faith and the sincerity of love, we are all capable of this, with God's grace. For some, the road to holiness is the road of greatness, but for many of us, the road to holiness is the road of simple, ordinary, daily tasks.